ششها چه هستند؟ چگونه نفس مي كشيم؟ يك فلوت ، يك لوله و يك كيسه لاستيكي نرم كه داراي دو سورا خ است . ابتدا فلوت را به يكي از سوراخ ها ولوله باريك هم به سوراخ ديگر متصل كنيد. سپس به داخل فلوت هوا بدميد ، كيسه باد مي كند و بزرگ مي شود بعد در اين حالت دست ديگر خود را بالاي لوله باريك بگيريد خروج هوا را احساس خواهيد كرد. يا يك بادكنك را برداريد پر از هوا كنيد و دوباره بادكنك را از هوا خالي كنيد. بار ديگر دست خود را روي تار هاي صوتي در قسمت حنجره ، جلو گلو قرار دهيد وشروع به آواز خواندن يا حرف زدن كنيد شما ارتعاش(لرزش) يكنواختي را زير پوست خود احساس مي كنيد. هوا از ششها مانند هوايي كه از آلات موسيقي بادي خارج مي گردد به بيرون رانده مي شود. هنگامي كه هوا از حنجره عبور مي كند تار هاي صوتي ، هوا را مرتعش نموده و صدا توليد مي شود. حفره هاي بيني به تقويت صدا كمك مي كنند. ششهاي ما شبيه به دو بالون يا دو بادكنك بزرگ هستند. آنها در پشت دنده هاي سينه قرار گرفته اند. هر شش داراي هزاران فضاي توخالي است كه وقتي شما نفس عميق مي كشيد اين فضاي تو خالي پر از هوا مي شود.قسمتي از هوا ،يك گازي است به نام اكسيژن كه ما براي زنده ماندن به آن احتياج داريم. در واقع كار مهم دستگاه تنفس ما آوردن اكسيژن به داخل بدن و دفع گاز دي اكسيدكربن است. هوا از طريق سوراخهاي بيني و از ميان حفره هاي بيني مي گذرد. و در موقع تنفس در يچهء به نام اپي گلوت كه بالاي ناي قرار داردباز مي شود. و هوا از طريق آن وارد ناي مي گردد. حنجره شبيه به يك جعبه است و طنابهاي (تار هاي) صوتي قابل ارتعاش در آن وجود دارد.همانطور كه در تصوير مقابل مشاهده مي كنيد . در بالاي ناي زبانه يا در يچه اي به نام اپيگلوت وجود دارد. هنگامي كه غذا بلعيده مي شوند اين دريچه بسته مي شودو دهانه ناي را مي پوشاند.زيرا ذرات غذا و آب وارد ناي مي شوند. و باعث خفگي انسان مي گردند. در موقع تنفس اين دريچه باز است تا هوا بتواند براحتي وارد ناي شود. و در شكل مي بينيد كه در داخل حنجره دو نوار از بافت قابل كشيدگي و برگشت (ارتجاع) به نام طنابهاي صوتي وجود دارد. وقتي اين طنابهاي صوتي كشيده شوند و از بين آنها هوا عبور كند ، اين طنابها بتندي به طرف جلو و عقب حركت مي كنند يا مي لرزند. ناي لولهء ماهيچه اي محكم در جلوي مري است و در بالاي ناي حنجره قرار دارد. لوله ناي در انتها خود به دو شاخه به نام « نايژه» تقسيم مي شودو هر شاخهء آن وارد يكي از ششهاي ما مي شود. نايژه باز به شاخه هاي كوچكتري به نام « نايژك » تقسيم مي گردد. اين نايژكها مانند شاخه هاي كوچك يك درخت به طور مرتب شاخه ، شاخه مي شوند تا جايي كه كوچكترين لوله هاي نايژكها به دسته اي از كيسه هاي هوايي به نام « حبا بچه » منتهي مي شوند. اين كيسه هاي هوايي بسيار كوچك شبيه به خوشه هاي بسيار كوچك انگور هستند. هرشش داراي تعداد بسيار زيادي از اين خوشه هاي كيسه هوايي است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر