اين كيسه هاي هوايي با رگهاي خوني ريز به نام «مويرگي » پوشيده شده اند. كيسه هاي هوايي دي اكسيد كربن را از خون مويرگها گرفته و در مقابل خون اكسيژن دار را به آنها مي دهند. اين مويرگها خون اكسيژن دار را به وسيله رگهاي بدن به تمام قسمتهاي بدن مي رساند. بنابر اين هوا براي رسيدن به داخل ششهاي ما راه پر پيچ وخمي را طي مي كند. اگر از راه دهان نفس بكشيد ، گردوغبار وارد ششهاي شما مي شود . بهتر است از راه بيني نفس بكشيد. زيرا در حفره هاي بيني موهايي هستند كه گردو غبار ، ميكروب را مي گيرنددر قسمت عقب حفره بيني شما ، موادي شبيه به مو وجود دارد كه «مژك» ناميده مي شود. اين مژه ها پيوسته در حركت مي باشند .مژك ها ذرات گردوغبار و ساير مواد را مي گيرند و به طرف دهان مي رانند و با سرفه كردن از بدن خارج مي گردد. حتي در سطح داخلي لوله ناي هم از اين مژك ها وجود دارد كه مثل جارو عمل مي كنند و گردو غبار را قبل از وارد شدن به شش ها مي گيرند. دستگاه تنفس در بدن ما شامل شش ها و ناي و نايژه ها است. حركات تنفسي (دم وبازدم) باعث ورود و خروج هوا به شش ها مي شوند. در ضمن اين عمل اكسيژن هوا گرفته شده و گاز كربنيك ( دي اكسيد كربن) به آن پس داده مي شود. شايد شما تصور مي كرديد كه در نفس كشيدن شش ها هوا را دريافت مي كنند و منبسط (افزايش حجم) مي يابند. و باعث افزايش حجم قفسه سينه مي گردند. ولي اين امر حقيقت ندارد. هوا به اين علت به داخل شش ها راه مي يابد كه حجم قفسهء سينه و فشار هوا ي داخل آن تغيير مي كند. يك پرده عضلاني بين سينه وشكم وجود دارد به نام پرده دل « ديا فراگم» كه نقش مهمي در نفس كشيدن دارد. وقتي عضلات اين پرده فشرده و منقبض يا جمع مي شود ، اين پرده دل به طرف پائين كشيده مي شود. هم زمان با آن انقباض ، عضلات دنده ها نيز منقبض و فشرده مي شوند و دنده ها را به طرف بالا و جلو مي كشند. عمل پردهء دل (ديافراگم) و دنده ها سبب افزايش حجم قفسه سينه مي شوندو ششهاي ما مانند بادكنك منبسط و بزرگتر مي شوند. و با افزايش گنجايش ششها فشار هواي موجود در ششها كاهش مي يابد . در اين حالت فشار هواي خارج بدن بيشتر از فشار هواي موجود در داخل ششها است و در نتيجه هواي خارج به داخل بيني ، مجراي بيني ، ناي و ششها كشيده مي شود. كه اين عمل ورود هوا به داخل ششها را « دم» مي گويند. در هنگام خروج هوا از ششها عكس اين عمل رخ مي دهد. يعني قفسهء سينه كوچك تر مي شود. عضلات پردهء (ديافراگم) سست مي گرددو اين پرده دوباره به طرف بالا مي رود . عضلات دنده هاي ما سست مي شوندو از حالت فشردگي و انقباض خارج مي شوند. دنده ها به طرف پائين و به داخل بدن حركت مي كنند. قفسه سينه كوچك تر مي گرددو ششها كوچك تر مي شوند بطوري كه هوا ناگزير به خروج از ششها و بدن مي شود كه اين عمل يعني خروج هوا از ششها را «بازدم » مي گويند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر